vrijdag 30 juli 2004 100 km.
 
|
Met een speciale bus vertrekken we naar Victoria op Vancouver Island. Een ontbijtpakket in een vierkante plastic doos kunnen we meenemen, maar wij willen geen extra ballast aan plastic materiaal. Dus eten we het croissantje plus 2 schijfjes meloen al snel op. De sinaasappel geven we weg, dat wordt toch maar een geknoei. En één doosje sinaasappelsap drinken we leeg en de ander nemen we mee voor later. Het verkeer is rustig op deze ruim 30 km lange rit. We komen al vroeg bij de ferry aan in Twawwassen, zodat we nog tijd hebben voor de wc en we bezoeken wat kraampjes met snuisterijen die daar staan. De bus gaat even voor 9 uur aan boord van de BCFerries. De boot vaart met een pittige snelheid. Dicht bij Vancouver Island vaart hij gevaarlijk tussen 2 eilandjes door. Het is een groot schip met 5 dekken. Lounch 4 heeft een stoelbezetting van 3 5 4 4 5 3, om maar eens aan de geven hoe breed dit vaartuig is. De overtocht duurt 1½ uur. www.bcferries.com |
|
Met de bus rijden we naar Victoria centrum en stoppen bij het Royal British Columbia Museum.
Alle attracties zijn hier dicht bij elkaar. Van 11.00 uur tot 13.45 uur kunnen we doen wat
we willen. Als eerste fotograferen we het carillon. Dan gaan we het parlementsgebouw van binnen bekijken. We kunnen door een hek voor de deuropening, de grote vergaderzaal zien. In een gang hangen o.a. portretten van de gouverneurs van Canada. Vanaf de trappen aan de voorkant van het gebouw kijken we, over de mooie tuin met fontein en totempaal, naar de haven. Als wij daar aankomen zien we allerlei straatverkoop en er is straattheater. Het is een drukte van belang. Ook op deze plaats zijn portrettekenaars actief. We lopen door Government Street en eten een warme sandwich. We wandelen langs het grote Empress Hotel. |
 
|
|
Dan hebben een nog een uur, misschien het Royal British Columbia Museum bekijken? Daar
staan bij de kassa's lange rijen. De entree is $ 22,50 per persoon. Dat vinden we een
hoop geld voor een uurtje. Dan maar naar de haven lopen, daar is altijd wel wat te zien.
En wat we zien is het Royal London Wax Museum. Een soort Madame Tusseau. Voor $ 9,- per
persoon mag je de wassenbeelden bezichtigen. Dat doen we natuurlijk en zo zien we
Koningin Elizabeth op haar troon zitten. Ook andere leden van de Britse koninkijke
familie staan opgesteld. Ook Princes Diana, waarvan ik de ogen wat vreemd vind. Verder zien we Bush, Kennedy, Elvis, Churchill, Clinton, sprookjesfiguren en enkele sporthelden. Wat is het mooi gedaan, die haarinplant lijkt net echt. Ook lopen we door een afdeling die op de geschiedenis is gebaseerd. Denk eens aan martelkamers. We zien de engste taferelen, zoals een onthoofding. Het is niet erg als ik snel doorloop, hè? |
|
We verlaten het drukke centrum en rijden naar de Butchart Gardens. Hiervoor is 1½ uur
gereserveerd. Deze grote schitterende tuin bestaat dit jaar 100 jaar. Kleurrijke bloemen
en struiken zijn volop te bewonderen. Er is ook een rozentuin en in de Japanse tuin lopen
we gelukkig een beetje onder de bomen, want het is best wel warm.
www.butchartgardens.com
Voor we naar de bus moeten, eten we nog een lekker ijsje. Met de ferry van 17.00 uur gaan we terug naar het vaste land. |
 
|
|
Om half 8 zijn we in het hotel, even opfrissen en een restaurant opzoeken. Dat lukt
dus niet, want we komen geen restaurants tegen, wel veel winkels en barretjes. Na
ongeveer een uur in de verkeerde straten te hebben gelopen, wijst iemand ons op
een grill-zaak. Inmiddels wordt het al sluitingstijd, dus wij grijpen deze kans.
Meteen zien we dat de rekening hoog zal worden. Nou ja… we hebben honger, vooruit
maar. Als we plaatsnemen zakken we diep in de zachte kussens. Het tafeltje zakt
niet mee. Dus gluren we over de rand naar elkaar. De ober, met een lang wit schort
voor, drapeert het servet op de schoot. We slaan de menukaart open en weer dicht.
Zie ik dat goed? Zulke hoge prijzen? En inderdaad de meeste hoofdgerechten zijn 45
dollar. Dat is dan alleen vlees, zonder aardappeltje of een hapje groente. We kiezen gevulde kip ($ 25,-) en een schaaltje frietjes. Een superlange ober komt de maaltijd brengen. Zie je ons zitten: diep in de kussen, aan een hoge tafel en dan die superlange ober erbij. We moeten echt naar boven kijken om die man te kunnen aankijken. Comfortabel hebben we het niet, want de koele airco staat ook nog eens op onze tafel te blazen en de belichting is wat matig. Het eten gaat er wel in, maar de kipvulling heeft wel een eigenaardig smaakje. Moe lopen we in de schemer naar het hotel. |