We rijden verder en komen bij het windmolenpark. De molens draaien amper omdat er weinig wind is. Op een kaal terrein stappen we uit en in het heerlijke zonnetje maken we wat foto's. Verder rijdend herinnert Moeder zich een plek op de dijk met aan de andere kant de Dollard. We lopen naar boven en staan op een ... begraafplaats. Gelukkig maakt het uitzicht over het water veel goed. Ooit meende men het haven- en industriegebied van Delfzijl zo te moeten uitbreiden, dat er geen plaats meer was voor een aantal dorpen. Eén van de dorpen, die moest wijken, was Oterdum. Het dorp was gebouwd tegen de dijk. Zowel kerk, boerderijen en huizen moesten wijken voor de industrie en de dijk moest worden verhoogd. Het kerkje werd gesloopt, de grafstenen werden gelicht, de graven bedekt door een hogere dijk en de stenen teruggeplaatst.

We vervolgen de reis door Delfzijl. Op een of andere manier kunnen we hier niet aan de waterkant komen en rijden we Delfzijl al weer uit. Dan maar naar Termunterzijl. Ook hier rijden we doorheen. Behalve de sluis valt er niet veel te zien. Het dorpje Termunten zelf is klein en saai. We bellen naar een oom in Winschoten of hij bezoek kan ontvangen. Jazeker, we zijn welkom. Moeder koopt appelgebak bij een bakker en niet veel later zijn we er. Oom staat op z'n balkon als we bij hem in de straat aankomen. Hij is blij verrast en wijst ons hoe we koffie kunnen zetten. Een uurtje kletsen is zo om en dan is het weer tijd om afscheid te nemen.

Kwart over zes zijn we terug in onze woning. Eetlust hebben we niet na dat appelgebak en dus wordt Moeder meteen achter de PC gezet en krijgt les over internet. Later in de avond drinken we wijn en witte port en nemen een zoutje of leverworst. Dit was opnieuw een fijne dag.